PAS ONTDEKT

Toen ik aan mijn oma's dagboeken werkte heb ik een cursiefje geschreven over het gezin van Marie van Reede die bij ons een poosje onderdak kreeg (blz. 32). De vader van het gezin, een oud koopvaardij-officier net als mijn vader, kreeg een oproep om zich te melden voor de marine en weigerde te gaan. Mijn vader kreeg vrijstelling. Van Reede werd opgehaald en naar Suriname gedeporteerd. Ik heb me steeds afgevraagd hoe het met van Reede is afgelopen.

In het boek “Voor het vaderland weg” van Peter Schumacher las ik dat sommigen van de dienstweigeraars zich uitgaven voor NSB-er en zo hoopten de dans te kunnen ontspringen. Op bladzijde 164 kom ik de naam Pj. Van Rheede tegen. Dat moet hem zijn! De geïnterneerden zijn daar zeer slecht behandeld. Ik lees op blz 172 "Van 15 augustus 1942 tot april 1943 zijn requestranten opgesloten geweest in het huis van bewaring in Paramaribo, dat is een fort uit 1784, in hokken , zo klein, dat de bedden tegen elkaar moesten staan. Er waren een paar spleten ter ventilatie in de tropische hitte. Er stond een faecalien-emmer in de hoek. In dit tropische land werd voor 53 man één waterkraantje ter beschikking gesteld. Het binnenplaatsje, dat voor luchten werd gebruikt, moest gedeeld worden met de gewone misdadigers. Het eten bestond grotendeels uit rijst en was zo slecht, dat een paar keer hongerstaking is uitgebroken. De gezondheid van requestranten ging sterk achteruit; vrijwel allen zijn onder doktersbehandeling geweest voor ondervoeding, ingewandsstoornissen, zenuwinstortingen, eczeem, infecties, malaria, oor-en kaakontstekingen enz. Door het verblijf in donkere hokken, afgewisseld met een binnenplaatsje tussen witgekalkte muren in de felle tropenzon, moest 25 procent door een oogspecialist behandeld worden. . . . . enz."

Op pagina 205 lees ik in het persoonsregister: Pj. Van Rheede – NSB'er doodgeschoten in Suriname. Ik vraag mij af of hij echt Nazi-sympathieën had of zich voordeed alsof en daar profijt van dacht te kunnen hebben.
Margaret.